Bukan hal diatas yg mahu sy bicara. Pura-pura? Ya itu diri saya. Pura-pura senyum, pura-pura ketawa, pura2 hepi. Kenapa? kenapa dan kenapa? SBB sy nak ORG LAIN gembira, sbb sy nk ORG LAIN mahukan sy tika punya masalah, sbb sy nak ORG LAIN merasa saya ini diperlukan tika mahu meluahkan sesuatu....tp jangan lupa....sy juga punya hati...sy juga teringin diperlukan tika ORG LAIN GEMBIRA...
Apa puncanya? puncanya saya sendiri...terlalu nampak tenang bila menjadi pendengar, terlalu memikir org lain, terlalu teruja satu ketika dahulu. Akibatnya....sekarang...sekarang...sekarang! Saya tak tahu apa kedudukan sy sekarang. Apa saya ini perlu untuk condong ditumpil lemah dianduh saja...Terasa mahu menulis perumpamaan kerana saya yg SEKARANG ini juga lahir dgn perumpamaan seseorang. "Tiada rotan akar pun berguna" Saya menjadi org yg baru dengan perumpamaan itu. Air mata saya tidak pernah lelah dengan perumpamaan yg diberi. Kerana itu la saya tidak kuat...tp sy cuba dan terus mencuba untuk ketawa kerana org lain perlukan sy...kalo sy sendiri tidak kuat, macam mn nk tolong org lain. Sy putuskan biar perasaan ini dgn air matanya..dan bila mana sy rase ingin menangis...sy luahkan saja...pd siapa? sy menangis sendiri...dirumah ini sendiri, so hypocrite of me!
Always think negative...susah sgt untuk berpositif...SO BAD OF ME. sy manusia biasa..kadangkala mahu diingati tanpa mengingatkan. Saya ini bukan org yg pandai mengungkap kata sayang, rindu, kasih pada org...sy sgt x reti untuk menulis itu...mungkin sbb itu sy kena main. Ya...kata2 itu mmg bisa membuat org tersenyum dan gembira kerana disayangi, dirindui, dikasihi...tp sy bukan seperti itu...sy xtahu bagaimana untuk menulis perkataan2 itu secara terus..jari sy x pandai. Tapi hati sy...hati sy...hati sy mengerti perkataan2 itu...Cukupla satu ketika yg dulu sy diadili...sy xnk diadili lagi..tolong saya...
Saya tidak pernah sesal dgn apa yg terjadi, dan sy tidak mahu menjadikan org lain sbg punca dan asbab sy jd begini. Just becauce of me..hanya sayalah penyebabnya. Saya tak mahu meletakkan beban atas bahu org lain sedang puncanya adalah saya sendiri.untuk apa saya melabel org lain sbg punca kalo ternyata sy inilah dalang kepada diri sy sendiri. Bukan ini yg saya mahu tulis..tapi...Oh ALLAH..sy ini sudah tidak tahu bagaimana untuk meluahkannya lagi..sy takut sy give up dgn org lain... Sy lepaskan geram disini..geram kenapa? sy geram dgn diri sy kerana sy mahu menangis sendiri...semuanya mahu buat sendiri...'independent' sgt...Puncanya? puncanya saya lah...bukan org lain...
Mlm tadi terbc tulisan pd satu gmbr di fb " MENANGISLAH...JIKA ITU YANG MAMPU MEMBUAT HATIMU LEBIH TENANG,KERANA ALLAH KASIH PADA KITA, ALLAH CIPTAKAN AIR MATA".alhamdulillah...sy tenang membaca tulisan itu..sekurang2nya tulisan itu menjadi teman sy..Wallahualam.
tibe2 mahu letak gmbr sy yg sedang menulis nm sy di atas pasir..tp sy lupa apa yg sy tulis itu sudah hilang...tulisla di batu sekali pun..batu juga akan hancur...sy tidak punya gmbr yg baru..sejak dr itu...sy xpunya gmbr..sy xbawa kamera sy lg...sbb senyuman yg bakal sy ukir dalam gmbr itu ti cuma bohong...hati saya xdpt dibohongi..maafkan saya...p/s: terima kasih kpd kamu yg berjaya mengubah sy menjadi seperti ini.benar2 terkesan dlm kehidupan sy. tp maaf, bukan ttg kamu yg sudi untuk sy tulis...
